ارتباط استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی و گرایش به فرزندآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد: مطالعه مقطعی

مقدمه: از آنجا که میزان باروری با عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مرتبط است، شناسایی دقیق این عوامل ضرورت دارد. ایران در مرحله نزول روند رشد جمعیتی قرار دارد و مواردی که می‌تواند نقش مؤثری در روند کاهش باروری داشته باشد، پیشرفت تکنولوژی است. نمونه‌ای از تکنولوژی، گسترش صنعت ارتباطات به ویژه شبکه‌های اجتماعی مجازی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی و گرایش به فرزندآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی 909 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه استفاده از شبکه‌های اجتماعی در 5 بعد و پرسشنامه گرایش به فرزندآوری بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون‌های کولموگروف- اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزانp  کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در میان ابعاد استفاده از شبکه‌های اجتماعی، شدت استفاده با درصد میانگین 60، از بقیه ابعاد بیشتر بود. نوع استفاده، شدت استفاده و میزان کنشگری با گرایش به فرزندآوری ارتباط مثبت و معنی‌داری داشتند (001/0>p) و میزان استفاده و طول مدت عضویت ارتباط معنی‌داری نداشتند (25/0=p). سن، بُعد خانوار و مقطع تحصیلی نیز با گرایش به فرزندآوری ارتباط منفی و معنی‌داری داشتند (002/0>p). نتیجه‌ گیری: باروری افراد بیشتر متأثر از ویژگی‌های فردی مانند سن و بُعد خانوار است. به نظر می‌رسد به طور کلی استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی بر کاهش تمایل به باروری تأثیری نداشته است.